Een dag met een gaatje

Om eerder uit Kaikoura weg te kunnen had ik niet alleen een plek in de bus nodig maar wilde ik ook mijn overige al betaalde nachten terug krijgen. Ik ben netjes naar de manager gestapt om de situatie uit te leggen en of ik mijn geld terug kan krijgen, desnoods vouchers maakt niet uit. ‘Jaa tuurlijk meissie, geen punt, kom straks maar even bij me terug want ik heb nu pauze’. Dat straks even terug komen is er bij ingeschoten toen ik met Isabel en Nouscha voor de tweede maal een ‘bakkie deed’ in een pub waar ook nog eens een rugby wedstrijd bekeken werd. Daarbij was mijn hostel een dikke 35 min verwijderd van de pub, en om dus ‘effies terug te lopen’……

Maar toen ik ’s avonds laat eindelijk terug rolde naar het hostel was de receptie natuurlijk allang gesloten en de manager gevlogen. Dat was knap vervelend omdat ik kwart over 8 opgehaald zou worden met de bus en de receptie pas om half 9 openging. Nou laat ik mij niet zo snel 3 nachten door mijn neus boren dus ik heb de buschauffeur lief aangekeken en die bleef wel even wachten tot het vrouwtje van de receptie zou komen. Nu was het inderdaad een vrouwtje, maar niet het vrouwtje waar ik mijn nachten van terug zou krijgen, want die had natuurlijk weer een vrije dag… Resultaat; mevrouw gelooft mij niet! En ze ging mij al helemaal geen geld of voucher terug geven… Diep adem gehaald tot 10 geteld, nog eens rustig ademgehaald, tot 20 geteld en toen maar weer glimlachend uitgelegd dat ik toch echt die nachten terug wil. Uiteindelijk kon ze het bij hoge uitzondering overboeken naar het volgende YHA hostel waar ik zou verblijven. Prima, boek maar om die handel, ik wilde toch naar de YHA in Wellington. Toen die trage slak dat uiteindelijk geregeld had kon Irene eindelijk met de bus mee!

Laatste obstakel was de ferry van Picton naar Wellington, maar handig als de Magicbus is, kan je dat allemaal in de bus boeken dus ik zat gebakken… dacht ik. Eenmaal onderweg schijnen we een invalchauffeur te hebben die nooit voor Magic rijd maar nu alleen invalt vanwege de paasdagen. En hij wist nergens iets van af! Huh, activiteiten? Huh ferry? Moet ik dat ALLEMAAL boeken? Na de beste man uitgelegd te hebben hoe alles werkt kwam langzaam het vermoede dat dit nog wel eens een lange dag zou kunnen worden. Dit vermoeden werd bevestigd toen de beste man mij kwam vertellen dat ik niet meer met de boot mee kon vandaag, want die was volledig volgeboekt. Ja euh hallo! Maar ik heb voor vanavond al een hostel in Wellinton! En nou had ik er weer eentje nodig in Picton, dus of ie dat dan voor mij om kon zetten. Nou daar begon ie allemaal niet aan, dat moest ik maar zelf doen als we in Picton waren. Ja maar kan ik dan niet naar Magic Office bellen en vragen of …. Nee, want dat was dicht ivm de feestdagen. Gloeiende gloeiende…. stilzwijgend heb ik de weg naar uit Picton uitgezeten en heb ik de regendruppels op het raam geteld.

Aangekomen bij de ferry terminal in Picton haalde Nouschka en Isabel mij over het toch gewoon te proberen, wie weet had iemand wel geannuleerd en kon ik als nog mee. Dus ik weer naar mijn grote vriend meneer de buschauffeur om te vragen of ik even naar binnen kon lopen om het toch te proberen. “Blijft u wachten? Kan ik mijn tassen veilig in de bus achter laten? Nee ik ben niet vervelend ik wil alleen checken of het echt volgeboekt is…” Nou vooruit dan, dus ik op een drafje naar binnen toe rechtstreeks naar het loket. “Je wilt een kaartje voor de ferry van vandaag? Ja hoor, dat kan, geen punt. Je kan sowieso mee van die van half 7 maar ik zet je snel op de on hold list voor die van half 2, en goede kans dat je daar gewoon op mee kan want je bent nummer 2 op de lijst. HOEZO uitverkocht?!?!

Hartstikke goed geregeld van mezelf, waar het niet toen ik glimlachend en trots met mijn kaartje in me hand naar buiten liep (om deze eens goed onder de neus van de buschauffeur te wapperen) zo de bus plank gas weg zie rijden! Met al mijn bagage er nog in!!! Nou dan sta je even met open mond vast genageld aan de grond sprakeloos voor je uit te staren!! De lul was even vergeten te vertellen dat hij ondertussen wat andere mensen ging afzetten en ophalen uit Picton en dus een klein half uur later gewoon weer terug kwam. Bloody hell echt!! Toen ik eenmaal al mijn tassen weer terug had heb ik ze midden in de hal neergegooid en ben ik er boven op gaan zitten, wachtend of ik nou wel of niet met de boot van half 2 mee kon, of dat ik hier nog 5 uur uit mijn neus moest gaan eten tot half 7. Uiteindelijk kwam daar het verlossende woord: ‘Miss Hoegundeurp, please make your way to gate number 2’. Ik checkte mijn tas in, ben op die boot gesprongen, heb die andere meiden gevonden en wilde de gehele overtocht van dik drie uur geen woord meer horen wat ook maar iets met Pasen te maken had! Klote paashaas.